Undang-Undang Laut Melaka (Jawi: اوندڠ٢ لاءوت ملاک‎code: ms is deprecated ) ialah kod perundangan Kesultanan Melaka (1400–1511) yang memperkatakan secara khusus perkara yang berkaitan dengan undang-undang dan peraturan maritim, serta prosedur nautika mengenai hal-ehwal pelayaran kapal dagang. Ia digubah oleh sekumpulan pemilik kapal Melaka yang kebanyakannya berasal Jawa.[1] Kod undang-undang penting Melaka yang lain ialah Undang-Undang Melaka, walaupun ia masih mengandungi peruntukan tertentu yang berkaitan dengan undang-undang maritim, dan kadangkala dikenali sebagai Undang-Undang Darat Melaka. Fasal-fasal yang terkandung dalam Undang-Undang Laut Melaka meliputi pelbagai bidang, dengan mengambil kira pelbagai jenis keadaan yang boleh timbul di atas kapal, berkenaan dengan isu-isu sosial, seperti perhambaan, perzinaan, pembunuhan, mencuri, tidak menghormati pegawai dan kecuaian dalam menjalankan tugas; juga, aspek ekonomi seperti cukai dan perdagangan, termasuk ukuran berat dan luas. Kod undang-undang juga menggariskan organisasi yang sangat tersusun di atas kapal, dengan gelaran pegawai dinyatakan dengan jelas lengkap dengan tanggungjawab mereka.[2] Di mahkamah Melaka, penguatkuasaan Undang-Undang Laut Melaka diletakkan di bawah kuasa Laksamana.[3]